Sanırım sana uzun süredir yazamadım. Virüs salgını nedeniyle içeri kapanma sonucu çok şey yazarım diye düşünürken günlük notlarımın ve bir iki yazının dışında ne yazı ne de mektup yazabildim. Yalnızca sana değil hiç kimseye yazamadım. Sana birkaç gün önce yazmak istedim, yine yazamadım. Bugün “merhaba” demem üzerine bir şeyler yazayım bari…
Önce her zamanki gibi mutlu bir yaşam dileğimi, selam ve sevgilerimi iletiyorum.
İnsanın birden parlaması, sonra ise üzülmesi doğal olarak rastlanan davranışlardan biridir. Belki de senin dediğin gibi, “böylesi daha iyidir”. İnsan, içine atmamış olur...
Üzülme…“Merhaba” demesen bile, ben hep bekliyorum. Sana alıştım ve sanki sen olmayınca eksik kalıyorum.
Sana iki yıl önce, “Elveda demeden gidenler geri döner” diye yazmıştım. Ne zaman elveda dersen o zaman gidersin. Ben ise elveda demem...
“İnan ne yapacağımı bilemiyorum” diyorsun. Kendini yorma, bir şey yapman da gerekmiyor. Dileğim hep daha iyi olmandır. Canını sıkacak bir şey yaptıysam da özür dilerim.
“Özür dilemene gerek yok, belki de çocuklaşıyorum” diyerek alçakgönüllülük göstermen, diğer yandan, “Alıngan değilim, daima neşeliyim” demen de beni çok sevindirdi. Ancak bir gün de olsa karşılıklı oturup da söyleşemedik. “Sana karşı şeyler oluyor” sözünü yüzüme karşı söylemeni isterdim. Şu an yüzündeki bakışı da merak ediyorum.
Zıtlar birbirini hem çeker hem de itermiş...
“Ben sana zıt değilim” derken özeleştiri yapar gibisin. Sen kadınsın, ben erkeğim. İki zıt işte… İki zıddın bir arada olması kötü mü? İnsanı insan olarak düşüneceksin. Dil, din, ırk, cins ayrımı yapmayacaksın.
“Bilmem” deme… Bazen insanı elektrik çarpmış gibi olur.
“Senin elektriğin beni çarpıyor” demen üzerine de birkaç cümle bir şeyler yazayım.
Bu aslında isterik bir durumdur… Bir araya gelemeyince de ters kontak olmuş gibi olumsuz davranışlar ortaya çıkar. Nasıl olsa bir arada olamıyoruz düşüncesiyle sert davranarak, her şeye bahane bulup uzaklaşarak ya da uzaklaştırarak cezalandırmak, kendinden mahrum etmek istersin. Oysa senin elektriğin de benim içimi ayaklandırıyor…
Dünyada olmayacak bir şey yoktur. Her şeyin çaresi var. Şimdilik ölüme çare bulunmamış yalnızca. Bir gün daha güzel günlerde, daha güzel ortamlarda karşılaşmak, söyleşmek, okumak ve yazmak dileğimin gerçekleşeceğini düşünüyorum.
Mutlu bir yaşam dileğimi yineliyor, selam ve sevgilerimi iletiyorum…
Ankara, 19 Nisan 2020
